Klątwa mojej babci - cz.VI

Chyba nikt z nas nie ma tak, że idzie przez życie bez żadnych kłopotów. Katastrofy małe i duże są "codzienną" codziennością, jednak w większości przypadków sytuacje prostują się i aż do następnego razu dajemy sobie radę. Potem znów upadek, kolejne życiowe siniaki, kolejna prosta... Przynajmniej ja tak miałam. Do czasu. Moje obecne kłopoty zaczęły się na początku 2008 r., chociaż jeszcze wtedy o tym nie wiedziałam. Wtedy właśnie poznałam mojego wciążmęża, zaczęłam chorować... Potem była przeprowadzka do tego dziwnego miejsca, w którym mieszkam i dosłownie za parę dni pogrzeb babci. Każde kolejne wydarzenia powodowały, że dół w którym teraz jestem stawał się coraz głębszy. Dla przykładu siostra wciążmęża przyjeżdżająca codziennie do matki i robiąca mi awantury, połączone z wyrzucaniem z domu i tak wredne, że widząc jej samochód na podjeździe, bałam się wracać do domu. Kłopoty z teściową buntowaną przez siostrę wciążmęża, a która to teściowa po przekonaniu się, że nie jestem taka ostatnia, zapisała synowi w postaci darowizny działki, które miały być sprzedane na spłatę kredytów, śmierć teściowej i "rozpacz" wciążmęża, objawiana w wiadomy sposób, potem kredyty, utrata pracy bo nie podobałam się nowemu dyrektorowi, któremu podobała się w sposób ekhm, ekhm czynny dziewczyna, która wskoczyła na moje stanowisko, praca u derekcji, w której na stanowisku menagera malowałam jej dom w środku, sprzątałam w kotłowni i na podwórku, paliłam w piecu, przygotowywałam przyjęcia i dekoracje, opiekowałam się wnukami i prowadziłam firmę. I wszystko miało być na pierwszym miejscu. Wiem, że mogłam odmówić, ale jeszcze wtedy nie potrafiłam. W tle rozwijał się alkoholizm mego wciążmeża... .
   Babcia jeszcze za życia, rzecz by można ostatnim rzutem na taśmę, skomplikowała swoje sprawy finansowe tak bardzo, że jej spadkobierczyni przez ponad rok była "dojona" przez adwokata, który po za trzymaniem dokumentów w szufladzie, nie zrobił dokładnie nic, bo moim zdaniem nie potrafił sprawy ugryźć. Sprawy o spadek, a to z uwagi na miejsce zamieszkania innych spadkobierców oraz spadkobierców po spadkobiercach:-). Adwokat którego ja wynajęłam, skądinąd beznadziejny w innych sprawach mego wciążmęża, ten jeden raz okazał się skuteczny i po roku odpowiadania na najdziwniejsze pytania sądu, i jęczenia "pani Edyto ja już naprawdę nie wiem, co mam napisać (sądowi), bo przecież wszystko już napisałem", szczęśliwie zakończył sprawę, której ciąg moja matka w pijanym widzie uznając, że sama sobie poradzi dalej, skomplikowała tak, że do dziś dział spadku nie został dokonany. I nie zgłosiła nabycia spadku do Urzędu Skarbowego celem zwolnienia z podatku...
A potem było włamanie nr 1 do mojego domu i przy okazji totalna dewastacja wszystkiego, co stało na drodze złodziejom. I kiedy zaryczana czekałam na policję, zadzwoniła sąsiadka matki z informacją, że matkę dwa dni wcześniej pogotowie zabrało z ulicy... Z trudem ją odnalazłyśmy po obdzwonieniu wszystkiego co się dało, łącznie z policją, kostnicami i zakładami pogrzebowymi. Okazało się,że jest w śpiączce cukrzycowej spowodowanej ponad miesięcznym chlaniem.... Kiedy weszliśmy do mieszkania, nawet odporny wciążmąż w pewnym momencie nie dał rady, taki tam był sajgon.
Po trzech tygodniach podczas których szpital dawał naszej matce nikłe szanse na wyjście ze śpiączki, zdarzył się niestety cud i mamunia oprzytomniała. Właśnie wtedy moja siostra stwierdziła, że babcia rzuciła na nas klątwę...