Za mało miała baba kłopotów, poszła do dentysty.

Jakiś czas temu ułamał mi się leczony kanałowo ząb. Naprawę wyceniono na plus/minus 400 zł(na NFZ) i założono tymczasowy opatrunek. I chodziłam tak sobie z tym opatrunkiem, chodziłam, zmieniałam co miesiąc, ząb wciąż dawał radę, choć kruszyć się zaczynał. Uzbrojona w wiedzę o kruszeniu oraz posiadając permanentny stan braku gotówki, po konsultacji z miłą panią stomatolog doszłyśmy do wspólnego wniosku, co by zęba usunąć, bo czas jego nadszedł był wielki. Pani stomatolog uzbrojona w różne straszne narzędzia, dłubała i dłubała, kruszyła, podważała i szarpała, aż w końcu bezradnie rozkładając ręce stwierdziła, że nie da rady zęba całkowicie usunąć, bo nie i już. Zrobił się kościozrost rzecz normalna po leczeniu kanałowym, i uprzejmie proszę won z mojego gabinetu do chirurga szczękowego doktora S. Uzbrojona w receptę na antybiotyk, ze spuchniętym dziobem poleciałam do doktora S, który z miłym uśmiechem na twarzy stwierdził, że owszem dokończy dzieło, ale za niebagatelną kwotę plus/minus 300 zł, bo on niestety ale tylko prywatnie.... Wróciłam do domu, za internet chwyciłam i dzwonić zaczęłam... I okazało się, że chirurga na NFZ u siebie nie znajdę. Najbliższy w Myszyńcu za Ostrołęką, albo w Łomży. Pojechać mogę, bo koszty dojazdu i tak dużo niższe niż wartość proponowanej usługi, ale miła pani stomatolog zapomniała o drobnym szczególe-skierowaniu. Więc znów lecieć do niej muszę.
I tak sobie myślę z połowicznie wyrwanym zębem w paszczy, czy miła pani stomatolog tak samo wyrywa zęby w swoim prywatnym gabinecie, czy też odsyła pacjentów do równie prywatnego doktora? Czy może to rodzaj kary za to, że prywatnie chodzić nie chciałam, więc teraz i tak pójdę i wywalę zachomikowaną kasę, wyciągając ją spod nogi gibającego się stołu, ukrytą tam dla niepoznaki?
Zagwozdka.