Sprawa się rypła, kobyłka u płotu

Miałam plan. Plan wyglądał następująco: wytrzymać jeszcze trochę z alkoholikiem, wyjechać z nim do Germanii albowiem onżesz z uwagi na germańskie obywatelstwo, które jak się okazuje zaposiada (szybko się dowiedziałam, nieprawdaż) oraz znajomość języka, mógłby załatwić mi pracę w charakterze konserwatora powierzchni płaskich, bo na opiekunkę nie bardzo się nadaję.

Plan zakładał mieszkanie w tanich warunkach, oszczędzanie i w przypadku aktywnego udziału alkoholika spłatę zobowiązań w jakieś pół roku, w innym zaś trochę dłużej. Byle się załapać, to dalej jakoś mi pójdzie.

Wcześniejszy  podobny plan zakładał wyjazd z całym pozostałym przy życiu majdanem, po modyfikacji majdan miał zostać u koleżanki, ukryty w stodole i gotów do odebrania w dowolnym momencie. Kundello oczywiście z nami.

W planie została uwzględniona moja koleżanka, co mi się po latach odnalazła. Mieszka w Germanii, pracuje w dużej firmie jako księgowa, germański zna i obiecała w razie czego słowną pomoc. Jej oraz jej koleżanek. Uważam, że plan był niezły, a skoro wytrzymałam 5 lat, parę miesięcy w te czy we wte nie zrobi różnicy.Niestety w wyniku różnych wydarzeń, plan uznałam za rypnięty i nie wytrzymałam… Przystąpiłam do realizacji planu B. Ten plan zakładał, że wracam do Wrocka i podejmuję pracę. 12 maja ją podejmuję. Pracę zawdzięczam Beatce z bloga Zabawna literaturka.

Jej koleżanka, która czeka na mnie już ponad miesiąc zgodziła się poczekać jeszcze troszkę.

Zadzwoniłam do swej przyjaciółki, uzgodniłyśmy termin odbioru tego wątpliwej jakości bagażu jakim jestem oraz zadzwoniłam do dziecka… W wyniku jednej rozmowy oraz kilku sms usłyszałam/przeczytałam następujące treści:

1.       Do domu nie wejdę, bo on tam mieszka z panienką

2.       „Weź się k…a ogarnij kobieto”

3.       Cala ta historia to moja wina, bo przecież moim życiowym marzeniem  było obfitujące w zakrętasy życie u boku alkoholika, marzenie się spełniło a ja narzekam. Skandal po prostu (komentarz o życiowym marzeniu mój własny)

4.       Że od trzech lat nie mogę się zdecydować na powrót i w związku z tym on przeze mnie stracił 20.000 zł. Tę że kwotę miałby uzyskać z wynajmu pokoju jakiemuś koledze po 600 zł na miesiąc, a przez moje niezdecydowanie nie mógł tego uczyć. Zapomniał biedaczek, że po jego rozstaniu z dziewczyną –flejtuchem proponowałam mu takie rozwiązanie, ale uznał że woli mieszkać sam i da radę finansowo.

5.       On sobie wyprasza podobny ton.

  Trafiło mnie ostro.

Jednakże posłuchawszy rady terapeutki zadzwoniłam w dniu następnym i stał się cud-dziecko przemówiło ludzkim głosem. Tak bardzo ludzkim, że niezdarnie próbowało wytłumaczyć się z koszmarnego zachowania. Zgodził się nawet na psa…

Uspokojona co do dalszych swych losów, pojechałam na zlot.

Ale nie ma dobrze. W niedzielę po południu telefon od dziecka sprawił, że cały misterny plan wziął w łeb. We wrocławskiej skrzynce był zwykły list w którym pan komornik zawiadamiał o swej terenowej wizycie w miejscu mego zamieszkania i o zajęciu ruchomości znajdującej się w najbliższej mej okolicy. Cuda nadal się działy, bo dziecko słowem w temacie się nie wypowiedziało. Zdecydowałam ja. Nie mogę wrócić i narobić rodzinie kłopotów. I wiecie co usłyszałam? „Dziękuję mamo…”. W związku z powyższym noga ma nie postanie w miejscu zameldowania. Jeszcze nie wiem co zrobię, bo planu C oraz planu z jakąkolwiek inną literą alfabetu nie posiadam…