Matrix

Nie wiem, kiedy będzie mi wesoło. Staram się ze wszystkich sił, ale...Wczoraj wyszłam na kilka godzin z domu, bo myślałam,że się uduszę. Zgodnie z zasadami terapii nie odbierałam telefonu od drania. A dzwonił bez przerwy. Myślałam jak głupia, że skoro zobaczył, że mnie nie ma a zawsze jestem, coś tam zaświta w pustym łbie. Nic bardziej mylnego! Dzwonił żeby sprawdzić, kiedy wrócę.Wróciłam i to co zobaczyłam przerosło mnie.
W domu chlew, a w moim łóżku jedynym jakie posiadamy, śpi razem z tym ochlajem obcy żul. Klasyk melina. Piznęłam żula kluczami przez łeb, wezwałam policję...
     Co ja zrobiłam z własnym życiem? To się nie dzieje naprawdę, to jest jakiś równoległy świat, to Matrix...:-(((
     3 sierpnia 2008 roku byłam jeszcze szczęśliwą kobietą. Miałam własny dom, pracę którą lubiłam, czystą historię kredytową i co najważniejsze kochających ludzi wokół siebie. Byłam pełna nadziei na przyszłość, którą widziałam w kolorowych barwach. Moja dzisiejsza rzeczywistość to brak pracy, środków do życia, wpis do BIK, komornik, zablokowane konta, walające się po podłodze butelki i szklanki, rozdeptane jedzenie, najbliżsi i ukochani tak daleko, pozostawieni w innym lepszym świecie, który opuściłam dobrowolnie i bez przymusu 4 sierpnia 2008 roku, zatrzaskując za sobą drzwi samochodu jadącego w kierunku tego przeklętego miejsca.